ஒரு வினோத வருகை

இன்று நாகர்கோவிலில் நல்ல மழை.பகலெல்லாம் இதோ இந்த முட்டையை இப்போது இடப்போகிறேன் எல்லாரும் தள்ளிப் போயிடுங்க என்று மூக்கை உற்று நோக்கும் கோழி போல காட்சிப்பிழை கட்டுரைக்காக கணினியைப் பார்த்தவாறே கழித்த பிறகு ஒன்றும் தேறாமல் அபானன் மேலேறித் தலைவலியாகி பையனையும் கிளப்பிக்கொண்டு குடைகொண்டு வீடிறங்கி பிராமணாள் கபே யில் -நிச்சயமாக கும்பகோணம் பில்டர் காபி!-என்று சொல்லப் பட்ட காப்பியைக் குடிக்கப் போனேன்.

வழக்கம்போலவே சாமி கேசரி இருக்கு சார் வேணுமா ?என்று கேட்டார் .நெய் என்ற வார்த்தையை ரவை பக்கமே அண்ட விடாமல் பண்ணப்படுகிற அந்த கேசரியை நான் ஏற்கனவே எதிர்கொண்டவனாதலால் நன்றி வேண்டாம் என்று சொன்னேன்.ஆனால் அறியாப் பையன் அதற்குள் தெரியாமல்த் தலையாட்டிவிட்டான்.சரி கேசரி யோகம் யாரை விட்டது என்ற stoic மன நிலையோடு அவன் கேசரியை விழுங்க போராடுவதைப் பார்த்தவண்ணமே இருக்கையில் -ஏறக்குறைய ஒரு கிளாடியேட்டர் சிங்கத்தோடு போராடுவது போலதான் அது இருந்தது -அவர் எதிரே வந்து அமர்ந்தார்,நன்றாக நனைந்திருந்தார்.என்னைப் பார்த்துப் புன்னகைத்தார்.
''வணக்கம் ''என்றார் .பிறகு மகனுடன் கை குலுக்க முயன்றார் ''உங்கள் பையன்.இல்லையா

எனக்கு கொஞ்சமும் பிடி கிட்டாமல் ''ஹலோ ''என்றேன்.இவர் யார் ?என்னால் பார்வை பாதிக்கப்பட்ட எண்ணற்ற மனிதர்களில் ஒருவரா ?நினைவுக்கு வரவில்லையே?

நான் மகனிடம் சற்று அவசரமாக ''சீக்கிரம் தின்னுடா''என்றேன்
அவன் ''முடியலை ''என்றான் பரிதாபமாக

அவர் மீண்டும் ஒருமுறை புன்னகைத்து ''இந்த வருஷம் உங்க கவிதைப் புத்தகம் எதுவும் இல்லையா ?''என்றார்

எனக்கு லேசாக புரிய ஆரம்பித்து ''ஓ ''என்றேன் ''நான் எழுதினதை படிச்சிருக்கீங்களா ?''

எழ முயன்ற மகனிடம் ''பரவால்ல மெதுவாவே சாப்பிடு ''என்றவன் அவன் முகத்தைப் பார்த்து மறுபடியும் ''இல்லே வேணாம்னா விட்டுடு ''என்றேன்

அவர் ''எல்லாத்தியும் ''என்றார்

நான் ''சரி ''என்றேன் ''எங்கே இந்தப் பக்கம் ?வீடு பக்கமா ?''

அவர் ''உங்களைப் பார்க்க வந்தேன்.அற்புதமா எழுதுறீங்க ''என்றார் ''வீடு பெல்காம் ''என்றார்

நான் ''எங்கே?''என்றேன்
''பெல்காம்.கர்நாடகா மகாராஷ்டிரா பார்டரில இருக்கு ''என்றான் மகன்.அவனுக்கு சமீப காலமாக கூகிள் மேப்பை நோண்டுவது ஒரு பழக்கமாகியிருந்தது


''கர்நாடகாவா ?ஏதாவது வேலையா நாகர்கோவில் வந்தீங்களா ?"'

''இல்லை .உங்களைப் பார்க்கத்தான் வந்தேன் ''என்றார் அவர் ''அதோ பாருங்க லக்கேஜ் .ரயில்ல இருந்து நேரா இங்கே வரேன் ''


நான் எட்டிப் பார்த்தேன்.அங்கே பெட்டிப் படுக்கைகள் இருந்தன.உண்மைதான் சாமி அங்கிருந்தே ''பத்திரமா இருக்கு ''என்று கைதூக்கிக் காண்பித்தார்

நான் சற்று பதட்டமாகி (இது எதுவும் ஜோக்கா ?')'கேசரி சாப்பிடுறீங்களா ?''என்றேன்

பிறகு தலையைச் சொறிந்துகொண்டு ''என்னோடது எதைப் படிச்சீங்க''

அவர் கேசரியை வாயில் போட்டுக்கொண்டே ''எல்லாத்தியும் ''என்றார் ''நேத்து எழுதின பீப் கட்டுரை வரை.உலகின் முதல் அழகிய மலர் ''

நான் 'சரி''என்றேன் .பிறகு சற்று தயக்கமாக ''நான் இங்கே இருப்பேன்னு எப்படி தெரியும்?''
''அதான் பார்வதிபுரம்னு எழுதி இருந்தீங்களே ?''
நான் ''ஓ ''என்றேன் .ஓட்டைக்கை என்று பின் மண்டையில் ஒரு குரல் கேட்டது.பிறகு ''இன்னொரு கேசரி சாப்பிடுறீங்களா .இங்கே கேசரி நல்லாருக்கும் சாமி இன்னொரு கேசரி ''

இன்னொரு கேசரியா ?சாமி திடுக்கிடுவது எனக்கு இங்கிருந்தே தெரிந்தது

பிறகு மெதுவாக ''பார்வதிபுரம் சரி.இங்கே இந்நேரம் காபி குடிக்க வருவேன்னு எப்படி தெரியும் ?"'

அவர் ''தெரியும்''என்றார் எனக்கு லேசாக வயிறு கலக்குவது போல இருந்தது

''தெரியும்னா ?''

அவர் இதென்ன பிரமாதம் என்பது போல என்னைப் பார்த்தார்.மகனும் கூட ''நீயேம்பா இப்படி முழிக்கறே ?''என்பதுபோல பார்த்தான்

எனக்கு அடுத்து என்ன செய்வதென்று ஒரே குழப்பமாக இருக்க ''நான் இப்பல்லாம் கதைதான் எழுதுறேன் ''என்றேன் பலவீனமாக

அவர் இரண்டாவது கேசரியையும் முடித்துவிட்டு ஒரு காபியும் வாங்கிக் குடித்தார் .பிறகு ஒரு ஏப்பத்துடன் எழுந்து கைகழுவிக் கொண்டுவந்து என் கையைப் பற்றிக் கொண்டார் ''அப்படிச் சொல்லாதீங்க .கவிதையும் எழுதுங்க.உங்களை எங்கெங்கே படிக்கறாங்கன்னு உங்களுக்கே தெரியலை ''என்றார்

நான் ''சரி ''என்றேன்.அவர் எழுந்து ''அப்போ நான் வரட்டுமா ?''என்றார் .தனது பயணப் பையைத் திறந்து ஒரு சாக்கலேட் பெட்டியை எடுத்து பையனிடம் கொடுத்தார் பிறகு ''ரயில்வே ஸ்டேசனுக்கு நான் வந்த அதே சர்க்குலர் பஸ்ல போயிடலாமா''என்று வழி கேட்டு மழையில் நனைந்தபடியே போய்விட்டார்


மகன் ''யாருப்பா இவரு ''என்று கேட்டான்

எனக்கு அப்போதுதான் அவர் பெயரைக் கேட்கவில்லை என்று உணர்ந்து ''தெரியலியே ''என்றேன்.ஒருகணம் அந்த சாக்கலேட் பெட்டியை வாங்கிச் சந்தேகமாக பார்த்தேன்.மழை வலுத்துப் பெய்ய ஆரம்பித்தது.எனது தலைவலி இன்னும் பெரிதாகி இருப்பது போலத் தோன்ற

ஒரு பெரிய மின்னல் கடைக்குள் வெட்டியது.

எனக்கு சட்டென்று பாப்லோ நெருடாவின் 'நினைவுகளில் 'இருந்து ஒரு சம்பவம் நினைவுக்கு வந்தது

ரோஜஸ் கிமேன்ஸ் என்ற ஒரு கவிஞரைப் பற்றி நெருடா இவ்விதம் சொல்கிறார் .ஒரு முறை ஒரு பாரில் அவர் பேசிக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்துவிட்டு ஒரு மனிதர் அவரிடம் வந்து ''சார் ''எனக்கு உங்களை ரொம்பப் பிடித்திருக்கிறது .நான் உங்களை ஒருமுறை தாண்டிக் குதித்துக் கொள்ளட்டுமா ?இது என்னுடைய பழக்கம்.எனக்குப் பிடித்தவர்களைத் தாண்டுவது ''

கவிஞர் திகைத்து ''உங்களால் முடியுமா ?''என்கிறார்


''இப்போதில்லை .நீங்கள் இறந்தபிறகு உங்கள் சவப்பெட்டியில் கிடக்கும்போது ''

ரோஜாசுக்கு அவரது வினோதமான வேண்டுகோள் பிடித்திருக்கிறது ''சரி ''என்கிறார்


பல வருடங்கள் கழித்து சிலேயின் மிக கடினமான பெருமழைக்காலம் ஒன்றில் ரோஜஸ் திடீரென்று நிமோனியாவில் இறந்து போகிறார் .திடீரென்று இறந்து போனதாலும் அது நாட்டின் ஒரு மூலை என்பதாலும் நிறைய நண்பர்களுக்கு அவர் இறப்பு நீண்டகாலத்துக்குத் தெரியவில்லை.மிகச் சிலரே அவர் சவ அடக்கத்தில் கலந்துகொண்டார்கள்

ஆனால் அவருடன் இருந்த அந்த சில நண்பர்கள் அப்போது நிகழ்ந்த ஒரு வினோத சம்பவம் பற்றிப் பின்னர் தெரிவித்தார்கள்.

மழை மிகக் கடுமையாகக் கூரைகளின் மீது இரைச்சலுடன் பெய்துகொண்டிருக்க பலத்த காற்று மரங்களைச் சாய்த்துக்கொண்டிருந்தது மின்னலும் இடியும் மாறி மாறி பூமியின் மீது வீழ்ந்துகொண்டிருந்தபோது சட்டென்று முன் கதவு திறந்தது.

ஒரு அன்னியர்.கருத்த கோட்டில் முழுக்க நனைந்திருக்க உள்ளே நுழைந்தார்.நுழைந்தவர் ஒருமுறை சுற்றுமுற்றும் பார்த்தார்.யாருக்கும் அவரைத் தெரியவில்லை

அவர் அவர்களைக் கவனிக்காமல் மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்தில் கூடத்தின் நடுவில் சவப் பெட்டியில் கிடத்தப்பட்டிருந்த கவிஞரின் உடலை மெதுவாக நெருங்கி ஒருமுறை உற்றுப்பார்த்தார்


அவர் அடுத்து செய்த காரியம் மிக விநோதமானது

அவர் சற்று பின்வாங்கி வந்து பிறகு பிறகு ஓடிப் போய் ரோஜாசின் உடலைத் தாண்டினார்!பின்னர் அங்கிருந்து இந்தப்பக்கம் மீண்டுமொரு முறை.



பிறகு கதவு திறந்து இருளுக்குள் போய்விட்டார் !


கடைசிவரை அவர் யாரென்று கண்டுபிடிக்கமுடியவேயில்லை .